بایگانی روزانه: ژوئیه 3, 2012
شناسایی شکنجهگران و شکنجهگاههای رژیم سوریه
سازمان دیدهبان حقوقبشر با انتشار گزارشی پرده از شکنجهگاههای رژیم سوریه برداشته است. این سازمان به کمک شاهدان عینی توانسته نقشهای از ۲۷ مرکز امنیتی سوریه را تنظیم کند که همه آنها محل شکنجه مخالفان هستند.
تا کنون گزارشهای مختلفی از شکنجه و آزار مخالفان سوری توسط سازمان امنیت سوریه منتشر شده است، اما کمتر کسی از محل این شکنجهگاهها اطلاع درستی در اختیار داشته است.
سازمان دیدهبان حقوقبشر با تحقیقات مفصلی موفق به شناسایی ۲۷ مرکز مخفی سازمان امنیت سوریه شده که در آنها معترضان بازداشتی مورد شکنجه ماموران قرار گرفته و میگیرند. گزارش دیدهبان حقوقبشر در این زمینه در روز سهشنبه (۳ ژوئیه/۱۳ تیر) در نیویورک منتشر شد.
دیدهبان حقوقبشر کوشیده است که در آخرین گزارش خود پرده از این شکنجهگاهها بردارد. به گزارش این سازمان حقوقبشری دستکم ۲۶ مرکز شکنجه متعلق به سازمان امنیت بوده و یک زندان عادی نیز به این منظور مورد استفاده نیروهای امنیتی قرار میگیرد.
جاسوسان و ماموران سازمان امنیت سوریه در اواخر آوریل ۲۰۱۱ در دو طبقه این زندان مستقرشده، زیرا که بازداشتگاههای امنیتی سوریه در پی اوجگیری اعتراضات گنجایش زندانیان را نداشته است.
از دانشگاه تا شکنجهگاه فاصلهای نیست
میان دانشکدههای انفورماتیک و آموزش مالی در بزرگراه حافظ اسد در دمشق ساختمان بتونی خاکستری رنگی وجود دارد که بطور یقین کلاس درسی در آن برگزار نمیشود.
به گفته سازمان دیدهبان حقوقبشر این ساختمان «جهنمی بر روی زمین» است که روزانه انواع مختلف شکنجه در آن صورت میگیرد. از شلاق زدن با کمربند تا دادن شوکهای الکتریکی از طریق اتصال کابلهای برق به اندامهای تناسلی زندانیان.
این ساختمان خاکستریرنگ، محل استقرار واحد امنیتی معروف به «واحد فلسطین» است. این واحد به «گروه ۲۳۵» نیز شهرت دارد. به گفته سازمان دیدهبان حقوقبشر تقریباَ تمامی مراکز امنیتی سوریه دارای اتاقهای مخصوص برای شکنجه بوده و اغلب این مراکز نیز دارای «کدهایی سه رقمی» هستند.
تقسیمبندی شکنجهگاههای سوریه
شکنجهگران و جاسوسان سازمان امنیت سوریه، معروف به «استخبارات» در بخشهای پیچیده و مراکز متعدی فعالیت کرده و گاهی در رقابت با یکدیگر نیز دست به عمل میزنند.
بر اساس گزارش دیدهبان حقوقبشر بطور کلی میتوان شکنجهگاههای سوریه رابه چهار بخش کلی تقسیم کرد. ۱- مراکز امنیتی نیروی زمینی ۲- بخش امنیتی نیروی هوایی ۳- مراکز امنیت سیاسی و ۴- مرکز امنیتی سراسری وعمومی.
علیرغم این تقسیمبندی، نحوه عمل و روشهای این مراکز امنیتی تفاوت چندانی با یکدیگر ندارد. مهمتر از این تقسیمبندی کدهای این شکنجهگاههاست که برخی با دینامیزم درونی خود به مخوفگاههای بدنامی بدل شدهاند که از آن جمله میتوان به «واحد فلسطین» اشاره کرد.
شناسایی شکنجهگران
سازمان دیدهبان حقوقبشر از ماه آوریل ۲۰۱۱ تا کنون با بیش از ۲۰۰ نفر از زندانیان پیشین و شکنجهشده مصاحبه کرده است. اغلب این افراد مردان جوان بودهاند، اما زنان، کودکان و سالمندان نیز در میان آنان دیده میشوند.
گزارش بر اساس شهادت مجزا و مستقل دستکم ۲ یا ۳ شاهد عینی تنظیم شده که در ساختمانهای واحدی نگهداری میشدند. تنها از این طریق سازمان دیدهبان حقوقبشر قادر به شناسایی این مراکز امنیتی و تنظمیم نقشهای ماهوارهای از این محلها شده است.
برخی از افراد شکنجهشده به دلیل اینکه چشمانشان بسته بوده، قادر به توصیف محل بازداشتگاه خود نبودهاند و بدین دلیل از بررسیهای سازمان دیدهبان حقوقبشر کنار نهاده شدهاند. دیدهبان حقوقبشر تاکید میکند که دقیقاَ به این دلیل تعداد مراکز شکنجه باید بیش از آمار منتشر شده از سوی این سازمان باشد.
به کمک شاهدان عینی تا کنون۳۰ فرد مسئول (رئیس یا معاونان) از ۲۱ شکنجهگاه توسط دیدهبان حقوقبشر شناسایی شدهاند. برخی از این افراد بر روی فهرست تحریمهای اتحادیه اروپا قرار دارند.
سازمان دیدهبان حقوقبشر از مجامع جهانی خواسته است که این «شکنجهگران» را مشمول تحریمهای بینالمللی کنند. تا کنون تمامی اقدامات تنبیهی علیه رژیم بشار اسد در شورای امنیت سازمان ملل به علت مخالفت روسیه و چین ناکام ماندهاند.
دستگیری دهها هزار نفر معترض
بر اساس تحقیقات یک «مرکز سوری جمعآوری اسناد» و بنا به شواهد و مدارک موثق دستکم ۶۰۳ نفر تحت شکنجه در مراکز امنیتی سوریه جان خود را از دست دادهاند که نحوه مرگ همگی آنان نیز مستند شده است.
این مرکز اسناد میگوید که از آغاز ناآرامیها (از حدود مارس ۲۰۱۱) در سوریه تا کنون توانسته ۲۵۴۲۰ شهروند سوری را شناسایی کند که تحت بازداشت نیروهای امنیتی بودهاند. در این میان یک پنجم این افراد دوباره آزاد شدهاند.
این بدین معناست که بیش از ۲۰ هزار نفر همچنان در بازداشت نیروهای امنیتی به سر میبرند. کارشناسان بر این باورند که آمار واقعی بازداشتشدگان (موقت و دائمی) به مراتب بیش از رقمهای ذکر شده و «حدود صدها هزار» نفر است.
شمار زیاد زندانیان از یک سو و کمبود زندان و بازداشتگاهها از سوی دیگر سبب شد که نیروهای امنیتی از استادیوها، مدارس و بیمارستانها به عنوان زندان استفاده کنند.
دویچه وله :
اروپا و امریکا و روسیه بازار سلاح و اتومبیل منطقه را تحویل ج. اسلامی نخواهند داد!
بخش مهمی از جدالی که میان جمهوری اسلامی و دولت های اروپائی و امریکا از یکسو و کشورهای منطقه از سوی دیگر وجود دارد، نیازی است که سپاه به بازار منطقه دارد. تولید انبوه تسلیحات نظامی، تولید انبوه اتومبیل های مونتاژ شده و شرکت هائی که تاسیس شده برای قرار دادهای ساختمانی در خارج از کشور همه با هم تبدیل به آن فشاری شده که جمهوری اسلامی می آورد تا اروپا و امریکا سهمی از بازار منطقه را به آن واگذار کنند. پیشنهاد تشکیل یک اتحاد نظامی در خلیج فارس پیش از آن که هدفش دفاع مشترک و حفظ امنیت (شیخ نشین ها چه نیازی به دفاع در برابر امریکا دارند؟) باشد، بدست آوردن بازار سلاح در این کشورهاست. خیابان های ایران از اتومبیل فرش شده اما کارخانه های تولید و مونتاژ اتومبیل که همه وابسته به سپاه اند نمی توانند تعطیل شوند. باید بازاری برای آنها دست و پا شود. گرجستان، ارمنستان، ترکمنستان، ترکیه، عراق، سودان، شیخ نشین ها و ….
با آن همه موشک کوتاه برد تولید شده، آن همه کاتیوشا و آر پی جی تولید شده و انبار شده چه باید کرد؟ درحالیکه کارخانه های اسلحه سازی سپاه شبانه روز مشغول تولید اند. اینها بازار می خواهد.
و امریکا و اروپا چگونه و به چه حسابی کوچکترین فضائی را در بازار منطقه برای جمهوری اسلامی باز کنند؟ اسرائیل خود بزرگترین تولید کننده و تاجر اسلحه در منطقه است. این بازار را واگذار کند به جمهوری اسلامی؟
اینها نکات فرعی و حاشیه ای جدال اتمی و نظامی جاری نیست، بنیادهای سیاست نظامی و اتمی جمهوری اسلامی است. به این بازاریابی که به خواب دیدن پنبه دانه توسط شتر می ماند توجه کنید:
«یک دستگاه «پژو 207 آی» (اتوماتیک) که جدیدترین محصول شرکت ایران خودرو است روز یکشنبه در مرکز تجاری ایران خودرو در عشقآباد ترکمنستان با حضور سفیر جمهوری اسلامی و نمایندگان نهاد ریاست جمهوری ترکمنستان به عنوان هدیه از طرف شرکت ایران خودرو به مناسبت سالروز تولد رئیس جمهور این کشور به طرف ترکمنی تحویل داده شد.»
روزنامه های چند سال گذشته را باید ورق زد و به این سخنان بارها تکرار شده احمدی نژاد به نمایندگی از فرماندهان سپاه رسید که خطاب به قدرت های جهانی می گفت: ما سهم خودمان را در منطقه و جهان می خواهیم!
طرح بستن تنگه هرمز در مجلس تهیه شده است
روز گذشته بعنوان واکنش به آغاز تحریم های جدید علیه ایران، مجلس توپ تو خالی تهیه طرح دو فوریتی بستن تنگه هرمز را شلیک کرد!
بموجب این طرح جمهوری اسلامی – بخوانید سپاه- می خواهد مانع عبور نفتکش هایی از تنگه هرمز بشود که نفت به کشورهای تحریم کننده نفت ایران حمل می کنند!
ماده واحده این طرح می گوید: دولت موظف است بر اساس حق حاکمیت ایران از عبور نفتکشهایی که به کشورهای تحریمکننده ایران، نفت حمل میکنند، جلوگیری کند.
این طرح دارای قید ۲ فوریت بوده و تا پایان روزیکشنبه (۱۱ تیر) به امضای ۱۰۰نمایندگان مجلس رسید و قرار است در صحن علنی مجلس به بحث گذاشته شود.